អុំទូក អក​អំបុក សំពះ​ព្រះ​ខែ ​បណ្ដែតប្រទីប


អុំទូក អក​អំបុក សំពះ​ព្រះ​ខែ ​បណ្ដែតប្រទីប​
ប្រវត្តិសាស្ត្រ​បាន​បញ្ជាក់ថា​នៅ " ថ្ងៃទី ១៤-១៥ កើត​ខែអស្សុជ និង រោជ​ខែ​ក​ក្ដិក " ពិធី​អុំទូក អក​អំបុក បណ្ដែក​ប្រទីប ជា​បុណ្យ​ប្រពៃណី​ជាតិ​ដ៏​ធំ​មួយ មាន​ដើមកំណើត​តាំងពី​បុរាណកាល​មក ហើយ​ដែល​គេ​បាន​ចែង​ទុក​ក្នុង​ឯកសារ​ជាតិ និង អន្តរជាតិ ឬ​តាម​សិលាចារឹក នៃ​ប្រាសាទ​ជាដើម ។​
ពិធី​នេះ រីកចម្រើន​យ៉ាង​ខ្លាំង​នៅ​សង្គម​ខ្មែរ នា​សម័យអង្គរ​ក្នុង​រាជ​ព្រះបាទ​ជ័យវរ្ម័ន​ទី សតវត្សរ៍​ទី ១២ និង​សម័យ​លង្វែក​នា​ពុទ្ធ​សករាជ ២០៧១ គ្រិស្ត​សករាជ ១៥២៨ ក្នុង​រាជ​ព្រះបាទ​អង្គ​ច័ន្ទ​ទី ទ្រង់​តាំង​ពញា​តាត ងារ​ជា​ស្និទ្ធ​ភូបាល​ជា​ស្ដេច​ក្រាញ់​នៅ​កម្ពុជា​ក្រោម​ស្រុក​បាសាក់
ពីព្រោះ :
ក​. នៅ​សម័យ​អង្គរ​សត​វ​ស្សរ៍​ទី ១២ ក្រុង​កម្ពុជា​មាន​សេចក្ដីសុខ​សប្បាយ​ក្សេមក្សាន្ត រុងរឿង​ណាស់ ដោយ​ព្រះបាទ​ជ័យវរ្ម័ន​ទី សម្ដេច​ចេញ​ធ្វើសង្គ្រាម​ជើង​ទឹក​បង្ក្រាប​ជាតិ បរទេស​ចាម ដោយ​កងទ័ព​ទូករំ​ដោះ​ក្រុង​កម្ពុជា ឲ្យ​រួចផុត​ពី​កណ្ដាប់ដៃ​ខ្មាំងសត្រូវ គ្រិស្ត​សករាជ ១១៧៧-១១៨១ រឿង​ចម្បាំង​ទាំងអស់​ត្រូវ​បាន​បុព្វ បុរស​ខ្មែរ​ឆ្លាក់​ទុក​នៅ​លើ ជញ្ជាំង​ប្រាសាទ​បាយ័ន នឹង​ប្រាសាទ បន្ទាយឆ្មារ ដែល​មាន​រូប​ព្រះ​ឆាយាលក្ខណ៍​នៃ​ព្រះបាទ ជ័យវរ្ម័ន​ទី និង​ទ្រង់​ឈរ​លើ​នាវាចម្បាំង ទ្រង់​កាន់​ធ្នូរ​ដំបង ដែល​មាន​កងទ័ព​យ៉ាងច្រើន​មហិមា
ខ​. តាម​ឯកសារ​ប្រណាំងទូក​របស់​ក្រុម​ជំនុំ​ទំនៀមទម្លាប់ និពន្ធ​ដោយ ថា​ប់ ប៉ែន បានសរសេរថា សម័យ​លង្វែក ព​. ២០៧១ គ​. ១៥២៨ ព្រះបាទ​អង្គ​ច័ន្ទ​ទី ទ្រង់​តាំង​ពញា​តាត ងារ​ជា​សិទ្ធ​ភូបាល ជា​ស្ដេច​នៅ​កម្ពុជា​ក្រោម​ស្រុក​បាសាក់ ឲ្យ​រៀបចំ​កងទ័ព ជើងទឹក​ចែកចេញជា​បី​ក្រុម
ក្រុមទី : គឺ​កងទ័ព​ស្រួច​ហាត់​ច្បាំង​ដោយ​ទូក​កង
ក្រុមទី : គឺជា​កងទ័ព​ជំនួយ​ហាត់​ចម្បាំង​ដោយ​ទូក​ចែវ​ពីរ​ជួរ
ក្រុមទី : គឺជា​ទ័ព​បាសាក់ ជា​ទូក​ធំ​មាន​ដំបូល កាត់ មាន​ក្ដោង​ដូចជា​ទូក​ប៉ុកចាយ តែ​រាង​ស្ដួច​វែង សម្រាប់​ផ្ទុក​ស្បៀង​កងទ័ព
គ​. តាម​ឯកសារ​មហា​បុរស​ខ្មែរ ព​. ២៤០៤ គ​. ១៨៦០ បានចែង​ថា ព្រះបាទ នរោត្ដម ត្រាស់​បង្គាប់​មន្ត្រីរាជកា​រ​រៀបចំ​ពិធី​បុណ្យ​ទ្វាទស​មាស ស្ដេច​គង់​ព្រះរាជ ដំណាក់​ផែ​ទត​ទូក ទូក​មួង ទូក​ចែវ ដែល​អុំ​ប្រណាំ​ងថ្វាយ ផ្ដាច់ព្រ័ត្រ​ក្នុង​ពេល​ចេញ​វស្សា និង​ដង្វាយ​ដល់​ព្រះច័ន្ទ និង​បណ្ដែតប្រទីប​ថ្វាយ​ដល់​ព្រះ​ចង្កូម​កែវ
* ពិធី​បុណ្យ​អុំទូក :
ដើម្បី​ជា​ការ​ស​ក្ការៈដឹង​ដល់​បុព្វបុរស​ខ្មែរ​យើង ដែល​រក្សាបាន​នូវ​បុរាណ​ភាព​ទឹកដី​បង្ក្រាបបាន​រាល់​សង្គ្រាម​ឈ្លានពាន​នៃ​បច្ចាមិត្រ ដែល​មាន​បំណង​ដណ្ដើម​យក​នូវ​សម្បត្តិ​ជាតិ ត្រូវ​បុព្វបុរស​យើង​កំទេច​ឲ្យ​វិនា​សមហន្តរាយ ហើយ​ការប្រឆាំង​តប​និង​សត្រូវ​ទាំង នោះ ដូនតា​យើង​មាន​កងទ័ព​ជាច្រើន​ផ្នែក​ពិសេស​គឺ​កងទ័ព ជើង ទឹក​នេះឯង ដូច្នេះ​ពិធី​អុំទូក​ជា​ពិធី​មួយ​រំលឹក​ឡើង វិញ​នូវ​អនុស្សាវរីយ៍​នៃ​ការរៀបចំ​ក្បួន​សមយុទ្ធ​កងទ័ពជើងទឹក​របស់​ខ្មែរ​បុរាណ ដែល​ពី​ដើម​គេ​តែងតែ​ប្រារព្ធ​ធ្វើ ឡើង​នៅ​ថ្ងៃ​ទី១៤-១៥ កើត និង រោច​ខែ​អស្សុជ រៀងរាល់ឆ្នាំ
ម្យ៉ាងទៀត​ដោយ​មាន​ការដឹងគុណ ដល់​ទឹកដី​ដែល​យើង​គ្រប់​គ្នា​បាន​រស់នៅ​សុខសាន្ត​នេះ ដើម្បី​ជា​ដង្វាយ​ដល់​ព្រះ​គង្គា​និង​ព្រះ ធរណី
* ប្រវត្តិ​ពិធី​អកអំបុក​សំពះ​ព្រះ​ខែ :
បុណ្យប្រពៃណី​អកអំបុក សំពះ​ព្រះ​ខែ មាន​ប្រវត្តិ​ជាប់ទាក់ទង​យ៉ាង​ ជិតស្និទ្ធ​ទៅ​នឹង​ប្រវត្តិ​របស់​ព្រះពុទ្ធ​ជា​ម្ចាស់​នៃ​យើង ពិធី​នេះ​ប្រហែល​ជា​រីកចម្រើន ​ដំណាលគ្នា​នឹង​បុណ្យអុំទូក​បណ្ដែត ប្រទីប ​ដែរ
តាម​គម្ពីរ បរមត្ថ​ទីប​នី អដ្ឋកថា​ចរិយា​បិដក​ភាសាបាលី​ចែងថា ក្នុង​ដើម​ភទ្ទកប្ប​នេះ ព្រះ​បរម​ពោ​ធី​សត្វ​នៃ​យើង ​ទ្រង់​យោនយក កំណើត​ជា​ទន្សាយ​ពោធិ​សត្វ វេលា​ខែ​ពេញ​បរ​មី​មួយ​ទន្សាយ​ពោធិសត្វ​បាន​អធិដ្ឋាន ឧបោសថ​សីល ហើយ​ឧទ្ធិស​មំ​សៈជាទាន​បរមត្ថ​បារមី​ដើម្បី​ពេញ​សម្មា​សម្ពោធិញាណ​ឲ្យបាន​ត្រា​ស់​ជា​ព្រះពុទ្ធ ព្រះឥន្ទ​ទ្រង់​ប្រាប់​ពី​ហេតុការណ៍​នោះ ទ្រង់​ក្រឡា​ខ្លួន​ជា​ព្រាហ្មណ៍​ចាស់​ម្នាក់​មក​សុំ​មំសៈ របស់​ទន្សាយ​ព្រះ​ពោធិ សត្វ​ធ្វើជា​អាហារ ទន្សាយ​ព្រះ​ពោធិសត្វ​បាន​ឲ្យ​ព្រាហ្មណ៍ នោះ​បង្កាត់ភ្លើង​ឆេះ​យ៉ាង​សន្ធោសន្ធៅ ទន្សាយ​ព្រះ​ពោធិសត្វ​ក៏​រលាស់​ខ្លួន​ឡើង​បី​ដង ដើម្បី​ឲ្យ​សត្វល្អិ​តដែល​ជាប់​និង​រោម​ជ្រុះ​ចេញរួច​ក៏​លោត​ចូល​ក្នុង​ភ្លើងភ្លាម ភ្លើង​នោះ​ប្រែជា​ពុំ​ឆេះ​សន្ធោសន្ធៅ​ដូច​មុន​ឡើយ ឃើញ​ដូច្នេះ ព្រះឥន្ទ្រ​ព្រាហ្មណ៍​ក៏​ស្ទុះ​ទៅ​ព​យក​ទន្សាយ​ពោធិសត្វ​ឡើង​ទៅ​ដល់​មណ្ឌល​ព្រះ​ច័ន្ទ ហើយ​ទ្រង់​ក៏​យក​ម្នាងសិលា​គូររូប​ទន្សាយ​ពោធិសត្វ ហើយ​ឥន្ទ្រ​ព្រាហ្មណ៍​អធិដ្ឋាន​ថា សូម​ឲ្យ​រូប​ទន្សាយ​ពោធិសត្វ​ដែល​យើងខ្ញុំ​គូរ នេះ​នៅ​ជាប់​រហូត​ដល់​ទីបំផុត​ក​ប្ប
ដោយ​អនុភាព​ទាន​បរមត្ថ​បារមី​នៃ​ព្រះ​ពោធិសត្វ​ផង និង​សេចក្ដី​អធិដ្ឋាន​របស់​ឥន្ទ្រ​ព្រាហ្មណ៍​ផង រូប​ទន្សាយ​ក៏​ឃើញ​ប្រាកដ​ក្នុង​មណ្ឌល​ជា​ដរាប​រហូត​ដល់​សព្វ​ថ្ងៃ
ពិធីបុណ្យ​នេះ​រីក​ចម្រើន​នៅ​ក្នុង​សង្គម​ខ្មែរ ពីព្រោះ​ឥទ្ធិពល​នៃ​ព្រះ ពុទ្ធសាសនា​បាន​ចាក់ឫស​យ៉ាងជ្រៅ​ទៅក្នុង​ព្រលឹង​របស់​ប្រជាជាតិ​ទាំងមូល ដែល​តែងតែ​គោរពបូជា​ដល់​ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ​ជា​អម្ចាស់ ពិសេស​គឺ​ព្រះ​ពោធិសត្វ​ដែល​យោនយកកំណើត​ជា​ទន្សាយ​បាន​ផ្ដិតរូប​ព្រះឆាយយាលក្ខណ៍​របស់​ព្រះអង្គ​និង​លោក​ខែ ដើម្បី​បាន​បំភ្លឺ​សត្វលោក​តរៀង​ទៅ
* អត្ថន័យ​និង​ខ្លឹមសារ ពិធី​អកអំបុក សំពះ​ព្រះ​ខែ :
+ សក្ការៈបូជា​ចំពោះ​ទន្សាយ ​ព្រះ​ធ​មធិ​សត្វ​ដែលរូប​ព្រះ​ឆាយា លក្ខណ៍រ​បស់​ព្រះអង្គ​ផ្ដិត​ជាប់​និង​លោកខែ ដើម្បី​បំភ្លឺ​សត្វ លោក​រៀងមក
+ ដើម្បី​ឧទ្ទិស​ថ្វាយ​ព្រះ​ពោធិ​សត្វ នូវ​ផល្លានុផល ដែល​ជា​ចំណី​របស់​ព្រះអង្គ​កំពុង​តែ​បញ្ចេញ​ភោគផល​យ៉ាង​ល្អប្រសើរ ក្នុង​វេលា​យប់​ពេញ​បូណ៌​រមី​នៃ​ខែ​កក្ដិក ជា​ពេល​ព្រះ​ខែលេច​រូបរាង​ច្បាស់ ដើម្បី​ថ្វាយ​ចំណី​ទាំងនោះ​មាន​ត្រាវ ដំឡូង ដូង ចេក អំ​បុក
+ ដើម្បី​អបអរសាទរ​នូវ​ទិន្នផល ដែល​បានមកពី​ការបង្កបង្កើន​ផល​របស់​ប្រជាជាតិ​កម្ពុជា ខិតខំ​ធ្វើ​ពលកម្ម​យ៉ាងខ្លាំង​តាំង​ពី​រដូវភ្លៀង​ធ្លាក់​កន្លងមក​ជា​សញ្ញា​ប្រាប់​ថា​រដូវ​ស្រូវ​ទុំ ព្រមទាំង​ផល្លានុផល​ទាំងឡាយ​បាន​មក​ដល់​ហើយ ពិធី​បណ្ដែក​ប្រទីបជា​បុណ្យ​ប្រពៃណី​ជាតិ​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​ទៅ​នៅ​វេលា​យប់​ថ្ងៃ​ទី ១៤-១៥ កើត និង រោច ខែ​ក​ក្ដិក ភ្ជាប់​និង​ពិធី​បុណ្យ​អុំទូក ដែល​ប្រព្រឹត្ត​ទៅ​នៅ​ពេល​ថ្ងៃ​មានកំណើត​ដំណាលគ្នា ​នឹង​ពិធី​អុំទូក​រីកចម្រើន​នៅក្នុង​សង្គម​ខ្មែរ​តាំងពី​សម័យអង្គ​រដែរ ពិធី​បណ្ដែតប្រទីប​មាន​ប្រវត្តិ​យ៉ាង​ជិតស្និទ្ធ​នឹង​ព្រះពុទ្ធសាសនា ហើយក៏​មាន​ជាប់​ឥទ្ធិពល​ព្រាហ្មណ៍​សាសនា​ក្នុង​ការប្រតិបត្តិ​វិធី​អគ្គិ​ហោត្រ ឬ​ហោមពិធី ដែល​គេ​អុជ​ទៀនធូប​ប្រទីប​ជ្វាលា ដើម្បី​បូជា​ដល់ អាទិទេព ពីព្រោះ​តាម​គម្ពី​រទាស​វង្ស​ភាសាបាលី​មាន​ចែង​ថា ព្រះ​ចង្កូម​កែវ​ទាំង​បួន​នៃ​ព្រះ សម្មាសម្ពុទ្ធ ប្រតិ​ស្ថាន​នៅ​ទី​ទាំង​បួន​គឺ :
+ នៅ​ត្រៃ​ត្រឹង សួគ៌ ()
+ នៅ​ពិភពនាគ ()
+ នៅ​ស្រុក​គន្ធា​រ () និង​នៅ​ទន្ត​បុរៈ (កលិង្គ​រដ្ឋ​)
* អន្ថន័យ​និង​ខ្លឹមសារ​ពិធី​បណ្ដែតប្រទី​ប
+ ពិធី​បណ្ដែតប្រទីប​ជា​ពិធីបុណ្យ​ទាក់ទង​ទៅ​នឹង​សាសនា ជា​បុណ្យ​ប្រពៃណី​របស់​ខ្មែរ បញ្ជាក់​នូវ​ទឹក​សញ្ចេ​ត​នា​ស្នេហា​និង​គោរព​ដឹងគុណ​ដល់​សម្មា​សម្ពុទ្ធ​គឺ​ព្រះ​ចង្កូម​កែវ​ប្រតិ​ស្ថាន​នៅ​ពិភពនាគ​, ព្រមទាំង​ស្នាម​ព្រះបាទ​របស់​ព្រះអង្គ​ប្រតិ​ស្ថាន​នៅ​ស្ទឹង​នម្ម​ទា និង​កន្លែង​ដទៃទៀត
+ ដឹង​គុណ​ដល់​ព្រះ​គង្គារ និង​ព្រះ​ធរ​ណី ដែល​បាន​ផ្ដល់​នូវ​ជីវភាព​រស់នៅ​របស់​ប្រជាជាតិ កម្ពុជា​យ៉ាង​រុងរឿង​ប្រកបដោយ​សុខុមាល ភាព
+ ដើម្បី​សម្ដែង​មនោសញ្ចេតនា ដឹងគុណ​ចំពោះ​ទន្លេមេគង្គ​និង​ទន្លេសាប ដែល​ផ្ដល់​ជីជាតិ យ៉ាង​សំខាន់​សម្រាប់​បម្រើ​វិ​ស័យកសិ កម្ម

កំណាព្យខ្មែរ

ផ្តើមសេចក្តី
(ពាក្យ៨)
ចាប់ផ្តើមកវីខ្ចីដងប៉ាកកា រៀបតួអក្ខរា ព្យញ្ជនៈខ្មែរ
លំដាប់លំដោយមានជាហូរហែតាមមលំអានខ្មែរបូរាណសម័យ។
សេរតាមចំណេះខ្លួនត្រិះរិះបាន ផ្អែកលើវិធានពាក្យខ្មែរមានន័យ
សង្ឃឹមញាតិមិត្តឥតមានសង្ស័យ ចំណងដៃប្រពែញាតិមិត្តមូរមី។
ឈ្មោះខ្ញុំផ្តើមមានព្យញ្ជនៈ ក្នុងក្រមអក្សរខ្មែរតួទីពីរ
ផ្សំ ​” និស្ស័យមានន័យសោភី ក្នុងតួនាទីបំពេញអត្ថា
ដូច្នេះ ខ្ញុំ សូមថ្លែងលើបន្ទាត់ ដែលមានអត្ថបទតាមសព្ទខេមរា
លាយឡំផ្សំពាក្យទៅតាមវោហារសង្ឃឹមខ្លឹមសារបានញាតិរាប់អាន។
ខ្ញុំសរសេររិះរេសេចក្តី កំណាព្យវែងខ្លីជូនជាកំសាន្ត
អានចុះញាតិមិត្តកុំបីខកខាន ពេលសំរាន្តអានកំសាន្តអារម្មណ៍។
ទាំងនេះសេចក្តីខ្ញុំបានថ្លាថ្លែង ចិត្តនៅភ័យក្រែងកូនកាព្យមិនសម
មិនទានសម័យយុវវ័យនិយម ទាស់ចិត្តចាស់ទុំគុំក្នុងចិន្តា។
ម្លោះសូមសន្តោសប្រោសប្រណី សំណាក់ប្រុសស្រីជាតិខេមរា
ក្រែងជាជ្រុលជ្រួសហួសខុសធម៍អាថ៍មិនមានខ្លឹមសារអប់រំគំនិត។
អវសាន្តសូមសន្តានបានក្តីសុខនានាភូមិស្រុកគ្រប់ញាតិឆ្ងាយជិត
​​​បានជួបពុទ្ធពរបវរល្អពិត ព្រះទ្រង់ប្រសិទ្ធមានបួនប្រការ។
អាយុ វណ្ណៈ សុខៈពលៈ បានជួបប្រទះសព្វទិនទិវា
បារមីគុណព្រះសូមមករក្សា ដល់ជាតិខេមរាសុខរៀងទៅហោង៕

កំណាព្យខ្មែរ

កវីឧទ្ទេសនាម  
(ពាក្យ៨)
លោកអ្នកប្រហែលជាមិនទាន់ដឹង             កវីថ្មីនឹងនៅឡើយទេ
ខ្ញុំបាទក្នុងនាមជាស្មៀនស្មេរ         ទឹកចិត្តកូនខ្មែរសូមពណ៌នា។
កំណើតកើតនៅឯស្រុកស្រែ    ជុំជួបឪម៉ែញាតិញោមយាយតា
ស្រែស្រុកជនបទឆ្ងាយផុតពីផ្សា       ជាជាតិខេមរាកូនកសិករ។
ម្តាយពុកគាត់ដាក់ឈ្មោះថាសុខា       ថែមគឹមកុលាមុខតួអក្សរ
រួមមក៣ស័ព្ទចាប់ជាបន្ត               មានឈ្មោះបវរគឺគឹមសុខា។
នៅភូមិពាមបួនហើយផ្ទួនកូនក្អែក ឥឡូវបានចែកតូវឌីមនោះណា
ឃុំដាយអឹង២ក្បែរស្រែចម្ការ    បន្ទាប់ ដល់ផ្សាស្រុកអណ្តូងទឹក។
ខេត្តឃ្លាំភក្តីកវីបានថ្លែង               គឺសុកត្រាំងឯងដក់ជាប់ក្តីនឹក
ឡុងភូឈ្មោះថ្មីពីអណ្តូងទឹក    នៅលើដីទឹកខាងត្បូងវៀតណាម។
ក្នុងនាមជាស្មៀនអ្នកសរសេរទឹកចិត្តកូនខ្មែរគឺមិនដៀមដាម
សេរដោយចិត្តស្មោះបណ្តែតទៅតាមអារម្មណ៍ខំហាមខ្លាច់ចាកសេចក្តី។
ឯសម្ផស្សពាក្យខ្មែរយ៉ាងសម្បូរណ៍ច្រើនបរិបូណ៍សូមញាតិប្រណី
ប្រសិនមានខុសក៏សូមខន្តី                  មកលើកវីថ្មីនេះផងណា។
ខ្ញុំសរសេរនេះដោយមានបំណង        ច្រើនឆ្នាំកន្លងចិត្តប៉ងប្រាថ្នា
ស្រឡាញ់អក្សរសាស្រ្តជាតិខេមរា       តាំងពីកុមារនោះមកដែរ។
ខ្ញុំមានមោទនៈព្រោះថាបានកើត បានចាប់កំណើតជាតិជាកូនខ្មែរ
ថាម្តេចថាចុះស្រាច់តែលើគេ          ខ្ញុំកើតជាខ្មែរជាតិសាងអង្គរ។ ពេលនេះយ៉ាប់យ៉ឺនដោយសារមិនបាន ធ្វើតាមលំអានសម្ពុទ្ធបវរ
ព្រះទ្រង់សម្តែងសព្វសត្តនិករ ដោយមិនយល់ធម៍តើបធ្វើមិនត្រូវ។
សង្ឃឹមថ្ងៃក្រោយជាតិខ្មែរនឹងថ្កើងដោយរុងរឿងលើងព្រោះបានតាមផ្លូវ
ប្រាំបីប្រការយ៉ាងត្រឹមត្រូវ              ព្រះថ្លែងតម្រូវប្រាប់ផ្លូវនិព្វាន។
សូមថ្លែងប៉ុណ្ណេះបញ្ចប់សេចក្តី សង្ឃឹមប្រុសស្រីគ្រប់ញាតិសន្តាន
រកស៊ីចម្រើនកើនសុខក្សេមក្សាន្តចុងក្រោយសូមបានដូចក្តីប្រាថ្នា៕
ដោយៈគឹមសុខា                                ពាមបួន-កូនក្អែក,02/11/2009

កំណាព្យខ្មែរ

ដំណើរជីវិត
នៅពេលរាត្រី                                       ភពផែនលោកិយ៍សែនស្ងាត់
រស្មីឆ្ងាយបាត់                                        រសាត់អារម្មណ៍ចារចង។
រៀបតួអក្ខរា                                          សំតាមចិន្តាដែលប៉ង
ធ្វើជាចំណង                                         ផ្កួបចងជាអនុស្សា។
ថ្ងៃនេះរីករាយ                                      ស្អែកប្រែខ្វល់ខ្វាយចិន្តា
នេះជាវាសនា                                        ដែលព្រហ្មលោកចារកម្រិត។
អនិច្ចំ ទុក្ខំ                                              អនត្តា ទាំងបីពិត
តែងញ៉ាំងជីវិត                                       ត្រូវប្រព្រិត្តតាមបែបប្រួលប្រែ។
មគ៌្គាជីវិត                                              ភ្លឺនិង ងិតបង្វែ
មិនរើសក្រុងស្រែ                                 ទុក្ខនៅជាប់ក្បែរាល់អាត្មា។
ខ្លះសើចសប្បាយ                                  ខ្លះទៀតរីករាយកាមា
ព្រិលអស់នេត្រា                                  ដោយយល់ខ្លួនថាល្អឯក។
                                                ដោយៈគឹមសុខា​​​ ..១០ 

កំណាព្យខ្មែរ

ការចិញ្ចឹមជីវិត​ត្រឹមត្រូវ
នៅជាបឋ                   សូមលើកប្រណម                       ទ្វេហត្ថឆ្ពោះត្រង់
ព្រះពុទ្ធព្រះធម៍             ព្រមទាំងព្រះសង្ឃ                        ប្រកបដោយអង្គ
កាយវាចាចិត្ត។
ហើយម្យ៉ាងវិញទៀត            ខ្ញុំបាទសូមឈ្លាត                រាប់អានញាតិមិត្ត
អស់ទាំងប្អូនបង                     ភូមិផងឆ្ងាយជិត              ទៅតាមទឹកចិត្ត
សន្តានស្មោះស។
ក្នុងនាមជាស្មៀ                      ដោយបានខំរៀន                  អំពីព្រះធម៍
ពេលនេះសូមចារ                   អក្ខរាបវរ                           ខេមរ​ អក្សរ
យកមកថ្លាថ្លែង។
មាគ៌ាប្រពៃ                               សម្ពុទ្ធនោះនៃ                 ទ្រង់បានសម្តែង
ខ្ញុំសូមលើកមក                       ពួកធម៍នោះឯង             រ៉ាយរ៉ាប់ចារចែង
ទៅតាមអត្ថា។
លោកអ្នកធ្លាប់                      ព្រះធម៍នោះគឺ                    សម្មាអាជីវា
បើសិនយើងប្រ                   ពាក្យខ្មែរលោកថា               ចិញ្ចឹមជីវា
ទៅតាមផ្លូវត្រូវ។
ពាក្យថា​”សម្មា                      ប្រាជ្ញលោកប្រែថា             សម ល្អពេកកូវ
ជីវៈប្រែថា                             ជាការរស់នៅ                   គឺរស់តាមផ្លូវ
ញាតិមិត្តរាប់អាន។
*​ ចិញ្ចឹមក្របី                       សព្វសត្វឈ្មោលញី              គួរមានសន្តាន
សន្តោសប្រណី                     ដោយមិនប្រកាន់                ថា​"សត្វតិរច្ឆាន"
បំរើរូបអញ។
* ជំនួញជួញដូរ                      ដូចលកអាវខោ                       សម្ភារនានា
ឥវ៉ានប្រើប្រាស់                     ច្រើនណាស់គណនា           សម្រាប់មនុស្សា
ប្រើប្រចាំកាយ។
កុំប្រវ័ញ្ចសោះ                       គឺលកដោយស្មោ                 ញញឹមរីករាយ
លកតាមតម្លៃ                       ថ្លៃថោកសប្បា             ដោយមិនរាយមាយ
ថ្លៃតើបចំនិញ។
មិនលករបស់ហាម                    រដ្ធាបំរាម                            ធ្វើជាទំនិញ
អាភៀន សុរា                      កញ្ឆា នោះចេញ             ជួញមនុស្សនោះវិញ
ក៏មិនគួរ ដែរ។
នៅមានច្រើនទៀ                     សូមអស់ញោមញតិ        ពិចារណ៍ហូរហែ
ខ្ញុំថាប៉ុណ្ណឹង                              មិនទាន់អស់ទេ                  ឈ្លាតនេះបង្វែ
តទៀតអត្ថន័យ។
ពេលស្វែងបានទ្រព្យ                 ប្រសើរគុណគាប់             គួរគិតនិស្ស័យ
ជាតិមុនជាតិក្រោយ                   ឱ្យសំប្រពៃ                    ត្រូវចេះលកលៃ
តាមប្រាជ្ញលោកចារ។
ចេះចែកប្រាក់កាស                    ៤ភាគឱ្យច្បាស់               ទៅតាមទ្រព្យា
មិនថាតិចច្រើន                         ហោចកើនយ៉ាងណា        យោងតាមអត្ថា
ចារចងនោះទៅ។
សងបំណល់ចាស់                     ឱ្យបុលថ្មីផ្លាស់             បោះទៅជ្រស់ជ្រៅ
ហើយនៅមួយទៀត               ​​​ឈ្លាតកប់ទុកនៅ         កំណប់ព្រេងទៅ
ក្នុងភពឯនាយ។
*សងបំណល់ចាស់               លោកចែងចងច្បាស់       សងគុណពុកម្តាយ
លោកអ្នកថ្នាក់ថ្នម                បំពាន់រូបកាយ                     មិនឱ្យអន្តាយ
អាសន្នផ្សេងៗ។
*ឯឱ្យបុលថ្មី                            នៅត្រង់សេចក្តី                   ចិញ្ចឹមកូនឯង
ឱ្យបានរៀនសូធ្យ                    វិជ្ជាផ្សេងៗ                         តាំងពីវ័យក្មេង
សាងភព្វវាសនា។
*បោះទៅជ្រស់ជ្រៅ               ន័យនោះត្រង់នៅ                     ចិញ្ចឹមអាត្មា
មានម្ហូបចំណី                        ត្រីសាច់នានា                       គាប់គួនសង្ខារ
សាងសន្សំបុណ្យ។
*កប់កំណប់ព្រេង                  ន័យនេះជាក់ស្តែង           សាងទានឱ្យសុន្ទរ៍
ចំពោះសមណៈ                        ក្មេងចាស់ជាទុន          សាងទានក្លាយបុណ្យ
ជាព្រេងទ្រព្យច្បាស់។
ធ្វើល្អបានល្អ                          ភាសិតបវរ                       សម្ពុទ្ធទ្រង់ត្រាស់
ពន្យល់សព្វសត្វ                   មិនមានប្តូរផ្លាស់                ចារចែងជាកច្បាស់
សុតន្តបីដក។
ក្នុងនាមជាស្មៀន                  អ្នកដែលបានរៀន                   មិនហ៊ានកុហក់
ចេះចាំតាមក្បួន                      អ្នកប្រាជ្ញបានដក             សម្រងជ្រើសយក
ថ្លែងតាមអត្ថា។
សុខាសូមស្លែះ                         ចប់តែប៉ុណ្ណេះ                    ប្តេកដងប៉ាកកា
ប្រសិនមានខុស                     កំហុសត្រង់ណា                 លោកអ្នកករុណា
មេត្តាខន្តី៕
ដោយៈគឹមសុខា                                                      ពាមបួន កូនក្អែក,ទី៥/០៤/២០១០